الن بیالیستاک، متخصص نورولوژی می گوید کوکان دوزبانه انعطاف پذیرتر هستند چون هر بار صحبت می کنندهر دو زبان در ذهن فعال می شوند و مغز باید مربوط را از نامربوط جدا کند. مغز گزینه های بیشتری دارد و هر چه بیشتر مجبور به انتخاب بشود گوینده انعطاف پذیرتر می شود.پژوهشگران همچنین باور دارند که دو زبانه بودن باعث می شود توانایی فرد در حل مسئله بیشتر شود و حس همدردی در او قویتر شود. الن بیالیستاک، پژوهشگر کانادایی دانشگاه یورک معتقد است که دوزبانه بودن ظهور علائم آلزایمر، اما نه خود بیماری را به تعویق می اندازد.
دو زبانه بودن خطراتی هم دارد و مهمترینش این است که زبانها نباید مخلوط شوند. سیلیویا پردس، معلم زبان پرتغالی مدرسه بین المللی در لیون می گوید: «خطری که کودکان دوزبانه را تهدید می کند این است که شالوده قوی در یکی از زبان های مادریشان نداشته باشند و این باعث می شود در زبان دومشان هم دچار اشتباهات فونتیک شوند. مثلا در متن پرتغالی لغتهای فرانسوی پیدا می کنند و حتی لغتهای پرتغالی را به شکل فرانسوی در می آورند.»
بنابراین حتی کودکان دو زبانه یا سه زبانه نیاز به یک زبان قوی اصلی دارند در غیر این صورت زبانشان نیمه زبان می شود، یعنی هیچکدام از دو زبان را بخوبی یاد نمی گیرند. پاسکال فینو، مدیر مدرسه می گوید: «بررسی ها نشان می دهد که حتی کودکانی که از زمان تولد با دو زبان سر و کار داشته اند به یک زبان اتکای بیشتر دارند.
